Ο Θεός, η Πηγή της Δημιουργίας δεν ήταν δυνατόν παρά να έχει Νόμους, Θείους, που προέρχονται από την άπειρη Θεϊκή Σοφία, Νόμους Τέλειους και Αμετάπτωτους και Αναλλοίωτους, που μαρτυρούν ανά πάσαν στιγμή τη Θεϊκή Τελειότητά τους και με τους οποίους διατηρεί τη Θεία Αρμονία στους απείρους Κόσμους της Δημιουργίας. Οι νόμοι αυτοί δεν αφορούν μόνον τη Δημιουργία, την Κίνηση και σχέση των Ουρανίων σφαιρών του Σύμπαντος, αλλά ακόμη και την εκδήλωση της πάσης φύσεως ζωής, πάνω στην κάθε Ουράνιο σφαίρα και ακόμη και την παρουσία του ανθρώπου, τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τις σχέσεις του ανθρώπου με τον Πατέρα – Θεό, τον προορισμό του ανθρώπου γενικά και τον τρόπο που λειτουργούν οι διάφοροι μηχανισμοί του, υλικοί, ψυχικοί και πνευματικοί.

(…) Οι Κοινωνίες των ανθρώπων, στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας, γνωρίζουμε πως εθέσπισαν διάφορους νόμους, τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε, εφ’ όσον αποτελούμε μέλη αυτής της Κοινωνίας. Οι διάφοροι νόμοι έχουν σκοπό να ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους, για την καλύτερη λειτουργία των ανθρωπίνων κοινωνιών και την εφαρμογή και απονομή του Δικαίου πάνω στη γήινη Επικράτεια.
Οι διάφορες μεταρρυθμίσεις και τροποποιήσεις που γίνονται εκάστοτε στην ανθρώπινη Νομοτέλεια μαρτυρούν την βαθμιαία εξύψωση και εξέλιξη του ανθρωπίνου Πνεύματος και την προσπάθεια των ανθρώπων για την τελειότερη έκφραση και λειτουργία και εφαρμογή των θεσπιζομένων κανόνων λειτουργίας και εκδηλώσεως της ζωής και των σχέσεών της στην ανθρώπινη κοινωνία. Και η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρις ότου οι ανθρώπινοι νόμοι φθάσουν τη Θεία Τελειότητα και ταυτιστούν με τη Θεία Νομοτέλεια.
Όπως οι άνθρωποι ενομοποίησαν τις σχέσεις και εκδηλώσεις της ζωής τους πάνω στον Πλανήτη αυτό, έτσι, όπως είναι φυσικόν, και ο Θεός, η Πηγή της Δημιουργίας δεν ήταν δυνατόν παρά να έχει Νόμους, Θείους, που προέρχονται από την άπειρη Θεϊκή Σοφία, Νόμους Τέλειους και Αμετάπτωτους και Αναλλοίωτους, που μαρτυρούν ανά πάσαν στιγμή τη Θεϊκή Τελειότητά τους και με τους οποίους διατηρεί τη Θεία Αρμονία στους απείρους Κόσμους της Δημιουργίας. Οι νόμοι αυτοί δεν αφορούν μόνον τη Δημιουργία, την Κίνηση και σχέση των Ουρανίων σφαιρών του Σύμπαντος, αλλά ακόμη και την εκδήλωση της πάσης φύσεως ζωής, πάνω στην κάθε Ουράνιο σφαίρα και ακόμη και την παρουσία του ανθρώπου, τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τις σχέσεις του ανθρώπου με τον Πατέρα – Θεό, τον προορισμό του ανθρώπου γενικά και τον τρόπο που λειτουργούν οι διάφοροι μηχανισμοί του, υλικοί, ψυχικοί και πνευματικοί.
Όπως οι ανθρώπινοι νόμοι δεν παραδέχονται την άγνοια του νόμου στα διάφορα άτομα, κι’ οι νόμοι λειτουργούν άσχετα αν τους γνωρίζουν ή όχι οι άνθρωποι, και είναι έγκυροι, έτσι και οι Θείοι Νόμοι, που αφορούν όχι μόνο τη ζωή μας, αλλά και κάθε τι στη Δημιουργία, υπάρχουν και λειτουργούν, είτε τους γνωρίζουμε είτε όχι, και μάλιστα είναι Αυτενεργείς, δηλαδή είναι τόσο τέλειοι που αυτολειτουργούν.
Όπως προσπαθούμε να μάθουμε τους νόμους τους ανθρώπινους για να γνωρίζουμε τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις μας, αλλά και τα δικαιώματά μας, έτσι είμαστε υποχρεωμένοι ν’ ασχοληθούμε, να μελετήσουμε και να μαθητεύσουμε πάνω στη λειτουργία των Θείων Νόμων που μας αφορούν και να προσπαθήσουμε να φθάσουμε στο σημείο εκείνο που θα είμαστε ικανοί να τους τηρούμε. (...)

(...) Δεν υπάρχουν άνθρωποι αλάνθαστοι, τέλειοι. Όσοι βρίσκονται στη γη έχουν ελλείψεις που πρέπει να διορθώσουν, για να γίνουν σωστότεροι, καλύτεροι, δικαιότεροι, τελειότεροι, για να μπορέσουν να ενωθούν με το Απείρως Τέλειον, που λέμε Πατέρα και Κύριο.
Μην πείτε α! αυτά τα ξέρουμε, μας τα είπαν κι’ άλλοι. Γιατί πολλές φορές, σχεδόν κάθε μέρα ακούω και βλέπω γύρω μου ανθρώπους να κλαίνε, ανθρώπους να πονάνε, να υποφέρουν, να βασανίζονται, να είναι άρρωστοι, δυστυχισμένοι. Ο Θεός δεν έπλασε τέτοια πλάσματα, ούτε τους έδωσε αυτό τον προορισμό. Μόνος του ο καθένας θερίζει ότι έσπειρε, κοιμάται όπως έστρωσε. Ο καθένας είναι υπεύθυνος του πόνου του, της θλίψης του, της δυστυχίας του, γιατί δεν ασχολήθηκε όσο έπρεπε με τον εαυτό του, γιατί αγνόησε τους Θείους Νόμους, γιατί δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου, δεν ασχολήθηκε ποτέ του με τον έσω εαυτό του, γιατί δεν είχε πρόγραμμα κανένα στη ζωή του, γιατί δεν έδωσε το νόημα και την αξία που έπρεπε στο κάθε τι, γιατί παρέβη τους Θείους Νόμους.
Κι’ έτσι βλέπουμε ανθρώπους να καταριούνται τη μοίρα τους, να τα βάζουν με τον Θεό, που Τον βλέπουν άδικο στα μάτια τους, στην ατελή τους κρίση, να τα βάζουν με όλους τους άλλους, συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, οικείους, αλλά να μη θέλουν να στραφούν για να δουν την αλήθεια στον εαυτό τους, να δουν ότι οι ίδιοι φταίνε για ότι τους συμβαίνει, γιατί αδιαφόρησαν για την καλλιέργειά τους, γιατί δεν έδωσαν σημασία όταν κι’ άλλοι σαν και μένα τα έλεγαν, γιατί νόμιζαν πως τα ξέρουν όλα και ότι αυτούς δεν τους αφορούσαν, και τώρα θερίζουν ότι ακριβώς έσπειραν, μέχρι να διδαχθούν να προσέχουν. Γιατί οι συνέπειες των σφαλμάτων είναι ένας άλλος τρόπος διδαχής, πιο σκληρός βέβαια, που αφήνει τα εντυπώματά του στην κάθε πνευματοψυχή, μα απαραίτητος για να μας διδάξει και να μας συνετίσει, ώστε κάποια μέρα ν’ αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας και να τον βελτιώσουμε, όπως έχουμε καθήκον, αναγάγοντας αυτόν στη θεραπεία του αιτίου και όχι του αποτελέσματος, που όλοι επιδιώκουν, και οδηγώντας τον στην Τελειότητα που είναι ο προορισμός του. (...)

Αδελφοί μου, στην Άπειρη Επικράτεια του Δημιουργού – Πατέρα μας Θεού τα πάντα είναι Τέλεια, και φυσικά και οι Νόμοι Του. Τα πάντα λειτουργούν με ασύλληπτη Τελειότητα και Σοφία και Νόμους όχι ηλεκτρονικής τελειότητας, αλλά Θείας Τελειότητας από τους οποίους δεν ξεφεύγει τίποτα. Δεν ισχύουν ούτε μέσα, ούτε γνωριμίες, ούτε κομματικές επεμβάσεις, ούτε καλοί δικηγόροι. Οι Νόμοι είναι ίσοι και ίδιοι για όλους, χωρίς εξαιρέσεις, και η Θεία Δικαιοσύνη δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη στην απονομή του Δικαίου. Ο Θεός – Πατέρας μας έφτιαξε, εδημιούργησε τα πάντα ‘’Καλά λίαν’’, όπως λένε και οι Γραφές και κάθε τι που κάνουμε καλό ή άσχημο καταγράφεται αυτομάτως επάνω μας. Έτσι δεν ξεφεύγει τίποτα, ούτε και κανένας.
Είπαμε προηγουμένως πως είμαστε σαν μια λεπτεπίλεπτη μηχανή. Είναι παρομοίωση φτωχή, ανθρώπινη, για να κάνουμε κατανοητό κάτι, και που φυσικά δεν μπορεί ν’ αποδώσει την Τελειότητα της Δημιουργίας μας. Αυτός ο μηχανισμός μας, εσωτερικός και εξωτερικός, που είναι ένα σύνολο λειτουργιών και εκδηλώσεων, υπάγεται στους Νόμους που αφορούν τον άνθρωπο και τις λειτουργίες του. Έχει μια τροφοδοσία και μια παραγωγή-εκδήλωση. Τροφοδοτείται με διάφορα είδη, εξαρτάται από το ποιόν του μηχανισμού και τον ιδιοκτήτη του, που άλλοτε τον προσέχει και τον συντηρεί και άλλοτε τον παραμελεί. Έτσι έχουμε μηχανισμούς που τροφοδοτούνται με ύλη, τρόφιμα, σκέψεις, συναισθήματα και ιδέες διαφόρων ποιοτήτων και κατηγοριών. Είναι φυσικόν λοιπόν η παραγωγή και η εκδήλωση του κάθε μηχανισμού να είναι διαφορετική, εφόσον αυτό που τον κινεί είναι επίσης διάφορον.
Έτσι έχουμε τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, με τους διάφορους τρόπους εκδηλώσεώς των, που οι ίδιοι ρυθμίζουν σε ποια κατηγορία θέλουν ν’ ανήκουν και με ποιο τρόπο να εκδηλώνονται. Δηλαδή βλέπουμε ότι έχουμε αίτια και αποτελέσματα, τα οποία έχουν σχέση ανάλογη μεταξύ τους. Ανάλογα με το κινούν αίτιον διαγράφεται το αποτέλεσμα και αντίθετα βλέποντας το αποτέλεσμα διαβλέπουμε το κίνητρον, την Αιτία. Σας εισαγάγω με απλά λόγια σε μια σχέση, την οποίαν όλοι πρέπει να μάθετε. Αίτιον και αποτέλεσμα έχουν σχέση ανάλογη μεταξύ τους και διέπουν τις λειτουργίες και τις εκδηλώσεις του κάθε ανθρώπου.
Τώρα αν σκεφθείτε πως ο μηχανισμός σας ανάλογα με την τροφοδοσία του και τις εκδηλώσεις του, που είναι λόγοι, πράξεις, συναισθήματα, επιθυμίες και ιδέες, παράγει μια ενέργεια ανάλογη πάλι με το ποιόν της τροφοδοσίας και της εκδηλώσεώς σας, φθάνετε στο σημείο να μάθετε πως κάθε κίνησή σας, κάθε παλμός σας, κάθε δόνησή σας, παράγει θετική ή αρνητική ενέργεια διαφόρων διαβαθμίσεων, η οποία σας περιβάλλει. Έτσι μάθετε πως είσθε οι υπεύθυνοι για το φως που έχετε και συγκεντρώνετε εντός σας και γύρω σας, όπως επίσης είσθε υπεύθυνοι για την οποιουδήποτε βαθμού σκοτεινότητα σας περιβάλλει. Επομένως για να ολοκληρώσω, κάθε σκέψη σας, κάθε επιθυμία σας, κάθε συναίσθημά σας, κάθε λόγος σας και κάθε πράξη σας δημιουργούν ανάλογη ενέργεια φωτός ή σκότους, ανάλογα με την ποιότητα των εκδηλώσεών σας, η οποία σας περιβάλλει. Έτσι είμαστε ανά πάσαν στιγμήν ορατοί σε ποια βαθμίδα βρισκόμαστε, και ποιον είναι το ποιόν της υπόστασής μας, για το οποίον είμαστε εμείς και μόνον οι υπεύθυνοι.
Τώρα θα προχωρήσουμε λίγο ακόμη, γιατί μπορούν να μας πουν μερικοί: έ, κι’ έπειτα; Τι μ’ αυτό; Έτσι μ’ αρέσει. Πολύ καλά περιμένετε λίγο να δούμε αν θα σας αρέσει. Υπάρχουν ακόμη δύο βασικοί νόμοι, που λειτουργούν αυτομάτως. Η έλξη και η άπωση. Ανάλογα λοιπόν με το ποιόν του ο κάθε άνθρωπος, που είναι ορατό όπως είπαμε, πάντοτε, έλκει ή απωθεί γύρω του διάφορες καταστάσεις. Έλκετε λοιπόν Φως, Ευλογία, Προστασία, Έμπνευση, Χάρη εκ Θεού ή των Θείων Υποστάσεων και Λειτουργών και απωθείτε κάθε σκοτεινό τι που προσπαθεί να σας περιβάλλει, πανταχόθεν.
Μα αυτά τα έλκετε βέβαια εφόσον οι σχέσεις είναι ανάλογες, εφόσον κι εσείς με τη ζωή σας, με τις πράξεις σας και τις εν γένει εκδηλώσεις σας παράγετε φωτεινή ενέργεια, η οποία έλκει το Φως και τη Χάρη που είπαμε. Αν όμως είσθε σκοτεινοί και η ενέργεια που παράγεται από τις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής σας είναι διαφόρων διαβαθμίσεων σκότους, τότε τι θα έλξετε; Θα έλξετε τον αντίδικο γύρω σας με το επιτελείον του, θα έλξετε τις συνέπειες της σκοτεινότητάς σας, που προήλθε από τις διάφορες παραβάσεις του Θείου Νόμου. (…)

(…) Αυτό ισχύει ατομικά για τον κάθε άνθρωπο και ο κάθε άνθρωπος πληρώνει, είναι υπόλογος για τις δικές του παραβάσεις και μόνο και όχι άλλου. Έτσι αν σας αρέσει να πονάτε, ή να θλίβεστε ή να είσθε άρρωστοι και δυστυχείς είναι δικαίωμά σας και δεν φταίει ούτε η μοίρα σας, ούτε ο Θεός, ούτε κανείς άλλος, αλλά μόνον εσείς οι ίδιοι είσθε οι υπεύθυνοι και οι υπόλογοι και αυτοί που θα εξοφλήσουν το τίμημα της κάθε παραβάσεως.
Είναι καιρός να καταλάβουμε όλοι μας πως το Σύμπαν και οι Κόσμοι του είναι ένα Άπειρο Μεγαλείο, που φανερώνει την ύπαρξη του Θεού και την Αγάπη και τη Σοφία Του. Αυτό το Σύμπαν λειτουργεί σαν μία Απέραντη και Άπειρη Αρμονία και Κάλλος. Όποιος διαταράσσει και καταστρέφει αυτήν την Αρμονία και το Κάλλος που ο Πατέρας δημιούργησε, είναι υπεύθυνος γι’ αυτό και είναι υποχρεωμένος να πληρώσει το τίμημα της διαταραχής, για να συνετισθεί και να επανορθώσει. Αν θέλετε λοιπόν να ζήσετε μέσα στην Αρμονία και το Κάλλος της Δημιουργίας είσθε υποχρεωμένοι να συντονισθείτε και να συνταυτισθείτε μ’ αυτά, να γίνετε κι εσείς οι ίδιοι Αρμονία και Κάλλος, για να είσθε Ένα μ’ αυτά, αλλιώς οι συνέπειες είναι πάντα σοβαρές και κινδυνεύετε να γίνετε οι απόβλητοι, οι ανεπιθύμητοι, οι απροσάρμοστοι, οι ακατάλληλοι για να ζείτε σ’ αυτή την υπέροχη Δημιουργία.
Θα μου πείτε και το Έλεος, η Αγάπη του Θεού δεν υπάρχουν;
Και βέβαια υπάρχουν και αναρίθμητοι άνθρωποι στην ιστορία της ανθρωπότητας, μα και γύρω σας κάθε μέρα, ομολογούν ότι έλαβαν από το Άπειρον Έλεος και την Άπειρη Αγάπη του Πατέρα Θεού.
Αλλά πώς; Και εδώ λειτούργησε η έλξη. Το τράβηξαν το Έλεος. Και για να έλξουμε το Έλεος του Θεού μόνο ένας τρόπος υπάρχει: η μεταστροφή μας, η μετάνοιά μας, η αλλαγή της πορείας μας, η αναγνώριση των λαθών μας, η ενσυνείδητη μετατόπιση σε μια άλλη κατάσταση, που αντί να είμαστε καταπατητές των Θείων Νόμων, θα είμαστε τηρητές. Γιατί ο Θεός παρέχει το Έλεος σ’ αυτούς που το αξίζουν, σ’ αυτούς που το ζητούν, σ’ αυτούς που άλλαξαν πορεία, που μετεστράφησαν, όχι γιατί έκαναν μια τυπική μόνον εξομολόγηση σ’ έναν ιερωμένο και την άλλη στιγμή επαναλαμβάνουν τα ίδια.
Μην αφήνεστε λοιπόν έρμαια των διαφόρων καταστάσεων, αλλά πάρτε με χέρι στιβαρό το τιμόνι και κατευθύνετε τη ζωή σας σύμφωνα με τον προορισμό της. Και ο προορισμός της είναι να γίνετε Πνευματοκίνητοι, Χριστοφόροι, για να μπορέσετε να ζήσετε Αιώνια στη Βασιλεία του Πατέρα, στη Βασιλεία της Αγάπης και του Φωτός, ενωμένοι μαζί Του.
Πολλοί θα σκεφτούν ή θα μου πουν: Καλά όλα αυτά, αλλά εμείς ήρθαμε ν’ ακούσουμε το Λόγο του Θεού, όπως συνηθίζουν να εκφράζονται μερικοί. Κι’ εγώ απαντώ. Ναι αδελφοί μου, όταν σας αναπτύσσω τη Θεία Νομοτέλεια, τους Νόμους της και τις λειτουργίες της, τι άλλο είναι παρά ο Λόγος του Θεού κι αυτός, φανερωμένος από μια άλλη πλευρά; Δεν καταλάβατε πως άλλαξε η εποχή η παλαιά και μπήκαμε σε μια νέα Πνευματική περίοδο και σ’ αυτή την περίοδο η ανάπτυξη του Λόγου του Θεού θα πάρει διάφορες μορφές και θ’ αναπτυχθεί και από άλλες πλευρές, ακολουθώντας την εξέλιξη της ανθρωπότητας και του Θείου Σχεδίου, που διέπει την εξέλιξη σ’ αυτή τη σφαίρα; Δεν καταλάβατε πως πλησιάζει μια μεγάλη αλλαγή; Δεν αντιληφθήκατε τα μηνύματα των καιρών; Θα υπάρχουν βέβαια και αναπτύξεις και ομιλίες με τον παλαιό τρόπο, για τους βραδυπορούντες, αλλά όλο και θα λιγοστεύουν μέχρις ότου η ανθρωπότητα προσαρμοστεί στη Νέα Κατεύθυνση.
Και η Νέα Κατεύθυνση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνειδητοποιημένη πορεία και αλλαγή της ανθρωπότητας και η στροφή της στη μοναδική κατεύθυνση που πρέπει να πάρει, στο μοναδικό μονόδρομο της επιστροφής της, τελειοποιημένης και εξαγνισμένης, στην Πηγή της Δημιουργίας της, τον Πατέρα-Θεό, διά μέσου της Χριστικής Χάριτος, της οποίας η περίοδος άρχισε για όλη την ανθρωπότητα.(…)

Απόσπασμα από ομιλία του Δασκάλου Ιωάννη (κατά κόσμον Διονύση Δώριζα) που έγινε το έτος 1980