«και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα» και συνεχίζει: «εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι εγώ εν τω πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν. ΙΔ΄, 20).
Εδώ ο Ιησούς διευκρινίζει κάτι πολύ λεπτό, ότι η σκοπιμότητα της αποστολής του νέου Παρακλήτου, είναι όχι απλά να μας οδηγήσει εις Χριστόν προκειμένου ν’ αποκτήσουμε μια επαφή και επικοινωνία μαζί Του, αλλά να γίνουμε ένα με Αυτόν, να ζούμε μέσα Του και να ζει μέσα μας.

(...) Προφανώς ο Θεός λειτουργεί μέσω των απεσταλμένων Του με στόχο την κυριαρχία της απρόσωπης, καθολικής, Θείας Αγάπης στον κόσμο, που σημαίνει ότι ο Θεός ενεργεί για την πλήρη αποκατάσταση της παρουσίας Του, την υλοποίηση δηλαδή αυτού που έγραφε ο Παύλος: «Τα πάντα και εν πάσιν Χριστός». Αυτό είναι το Έργο ενός Θείου απεσταλμένου, τον οποίον τον ξέρουμε, μας τον φανέρωσε ο Ιησούς όταν μίλησε περί Παρακλήτου, λέγοντας ξεκάθαρα: «και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα» και συνεχίζει: «εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι εγώ εν τω πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν. ΙΔ΄, 20).
Είπαμε ότι το Θείο Σχέδιο και η αποστολή των Θείων απεσταλμένων έχει πάντα μία και μόνη σκοπιμότητα, την αποκατάσταση της Θείας Αγάπης στον κόσμο. Εδώ όμως ο Ιησούς διευκρινίζει κάτι πολύ λεπτό, ότι η σκοπιμότητα της αποστολής του νέου Παρακλήτου, είναι όχι απλά να μας οδηγήσει εις Χριστόν προκειμένου ν’ αποκτήσουμε μια επαφή και επικοινωνία μαζί Του, αλλά να γίνουμε ένα με Αυτόν, να ζούμε μέσα Του και να ζει μέσα μας. Εδώ αδιαφορούμε πλέον για τις απόψεις των αντιδρούντων αδελφών, διότι εάν ο Χριστός Ιησούς αποτελεί την εικόνα της τελειότητας, την οποία ουδόλως αμφισβητούμε, ο μοναδικός τρόπος για να αποκατασταθεί η Θεία Αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι να φανερώσουν Αγάπη Χριστού. Ξέρετε τι είναι γραμμένο στην Α΄ Καθολική επιστολή του Ιωάννου περί Αυτού; «Ο Θεός Αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Δ΄, 16). Είναι καταφανέστατο ότι αφού ο Θεός είναι Αγάπη, αυτός που αγαπά εκδηλώνει Θεό. (...)

(...) Ο νέος Παράκλητος είναι πρόσωπο, είναι το Πνεύμα το Άγιον, ή και τα δύο μαζί; Ας θυμηθούμε την ερμηνεία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην αναφορά του Ιησού περί του «άλλου Παρακλήτου»: «τουτέστιν άλλον ως εμέ» λέει ο Χρυσόστομος και διευκρινίζει: «τω μεν γαρ ειπείν άλλον δείκνυσιν αυτού της υποστάσεως την διαφοράν, τω δε ειπείν Παράκλητον, της ουσίας την συγγένειαν». Με άλλους λόγους, ο νέος Παράκλητος θα έχει διαφορετική υπόσταση-μορφή από τον Ιησού και θα φέρει ουσία συγγενή προς Αυτόν. Έχουμε όμως μια ακόμη μαρτυρία-αποκάλυψη, μεγαλύτερη του Χρυσοστόμου, εκείνη που δίνει ο ίδιος ο Ιησούς, όταν περιγράφει ότι ο νέος Παράκλητος θα λαλεί από Χριστού και όχι αφ’ εαυτού του. Αυτό δεν αφορά το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον ως ολότητα Θεού διακατέχει πάσαν την Αλήθειαν και δεν έχει χρείαν να λάβει. Λαμβάνει πάντα το μικρότερο και αυτό σημαίνει ότι θα είναι πρόσωπο όπως και ο Ιησούς, ο οποίος όταν εκδηλώθηκε ως παρουσία, φανέρωσε ότι ο «Πατήρ είναι μείζων αυτού». Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία του θέματος.
Ο Ιησούς είπε ότι ο Παράκλητος θα είναι το Πνεύμα το Άγιον, παρά του Πατρός εκπορεύεται, το οποίον βάσει των νέων αποκαλύψεων δηλώνει ότι ο Κύριος περιέγραφε το ύψος της πνευματικής διάπλασης του Παρακλήτου ως Θείου απεσταλμένου, κι εκτός αυτού είχε ήδη αποκαλύψει ότι «εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε ότι εγώ εν τω Πατρί και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν». Επομένως εφόσον ο Χριστός έχει ήδη εγκατασταθεί με τη θυσία Του μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων και βρίσκεται εν τω Πατρί ως Αυτός ο ανεκδήλωτος υπερούσιος Θεός, άλλος θα αναλάβει τη συνέχιση του Έργου και θα εκδηλωθεί ως Πνεύμα Αληθείας για να οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν.
«Όταν δε έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν· ου γαρ λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλά όσα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. Εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν» (Ιωάν. ΙΣΤ΄, 13-14). «Εκ του εμού λήψεται». Αυτό δηλώνει ότι ο νέος Παράκλητος δεν έχει δικές Του απόψεις, αλλά ό,τι πει το λαμβάνει ταυτισμένος με τον Λόγο Χριστό. Ξέρετε όμως ότι ο Λόγος σαρκώθηκε διά Ιησού και ερωτώ: ο Ιησούς θεολόγησε ή απεκάλυψε Νομοτέλεια; Και αν απεκάλυψε Νομοτέλεια δεν θα συνεχίσει μέσω του νέου Παρακλήτου ν’ αποκαλύπτει; Εδώ το θέμα είναι απλό! Εάν ο Χριστός αποκαλύπτει μέσω του Παρακλήτου, ποιος μπορεί να περιορίσει τη Νομοτέλεια του Άπειρου Θείου Νου; Είναι καταφανής η ένωση και ταυτότητα του Ιωάννη με τον Ιησού από τον οποίο ο Ιωάννης λαμβάνει και αναγγέλει τα ερχόμενα κι αυτό το λέμε για να δικαιολογήσουμε ακριβώς ότι ο Ιωάννης δεν παρουσιάζει δική Του διδασκαλία, αλλά τη φυσική συνέχεια του Έργου του Ιησού, όπως επίσης και την ενότητα αυτού του Έργου. Εάν λοιπόν ο Ιωάννης λαμβάνων από Χριστού παρουσιάζει τη συνέχιση της διδασκαλίας του Λόγου και της Νομοτέλειας που ο ίδιος παρουσίασε καλυμμένη με σύμβολα, αλληγορίες και παραβολές ποιος μπορεί να την υποστείλει και να την περιορίσει στα δικά του μέτρα ή στη δική του θεώρηση; πάντα, τα οποία θ’ αποκαλυφθούν στον άνθρωπο όταν αυτός γνωρίσει ότι ο Θεός κατοικεί εντός του; (...)

( Βιβλίο: ΣΕ ΕΥΛΟΓΩ ΕΛΛΑΔΑ ~ ΚεΦ 27 - ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ (1η ΑΠΟΦΛΟΙΩΣΗ) )