ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΝΤΡΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Νέας Κοσμικής περιόδου είναι η πορεία της τελείωσης του ανθρώπου «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν».

Σαφής η προτροπή του Ιησού Χριστού, όμως, πώς θα καταστεί ο ατελής άνθρωπος τέλειος όπως ο Πατέρας του, αν ο Λόγος δεν έλθει εντός του για να τον οδηγήσει στην αναγωγή και τελειοποίηση της κάθε εκδήλωσής του;  

​

Η παρουσία του Λόγου μέσα στον άνθρωπο ορίζει και την πορεία της τελείωσής του. Αυτό είναι το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας που ο Δάσκαλος Ιωάννης παρουσιάζει, φέρνοντας το μήνυμα της Χριστοποίησης του Ανθρώπου. Και αυτό το Μήνυμα δεν περιορίστηκε σε λόγια και εκφράσεις ανθρώπινες, αλλά έγινε έμπρακτη εκδήλωση και φανέρωση του Λόγου από εντός του.

​

Το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας είναι η επέκταση και η συνέχιση και η ολοκλήρωση του Έργου της Πρώτης Παρουσίας. Είναι ένα Έργο εξίσου τέλειο όπως και της Πρώτης Παρουσίας, το οποίο μεταφέρεται αυτή την Κοσμική Περίοδο μέσα στον άνθρωπο, για να μπορέσει ο άνθρωπος, δια του Λόγου, να επιστρέψει στον Πατέρα του.

​

Το Έργο αυτό, ως υπάρχον εντός του Θείου Σχεδίου, είχε ήδη προαναγγελθεί από την προηγούμενη κοσμική περίοδο, όταν ο Ιησούς, ο ενσαρκωμένος Θεός, είχε προαναγγείλει: «εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας» (Ιωαν. 14, 16-17).

​

Μόνο που τώρα η Θυσία δεν θα γινόταν από τους Ουρανούς για τον άνθρωπο της γης, αλλά θα ξεκινούσε από τη γη για να οδηγήσει τον άνθρωπο στους Ουρανούς.

Ποιος αλήθεια θα ήταν ο καταλληλότερος εκ της γης να αναλάβει ένα τέτοιο τεράστιο Έργο, παρά Εκείνος που πρώτος αναγνώρισε τη Θεότητα του Ιησού και κρίθηκε άξιος να βαπτίσει Τον από αρχής Τέλειο;

Μόνο το πνεύμα Ηλία–Ιωάννη, πνεύμα πρωταρχικό, πνεύμα καθαρό και υπάκουο στη Θεία Βουλή, με εμπειρία στην ύλη, θα μπορούσε με την Πατρική Ευλογία να επιτελέσει ένα τέτοιο Έργο. Το Έργο του τεράστιο σε μέγεθος, πολυδιάστατο, πέρα από τα όρια που ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει.

Έτσι ο Ιωάννης καλείται αυτή την Κοσμική περίοδο, ως ο αναμορφωτής του νου του ανθρώπου, να τα αποκαταστήσει όλα, όπως προείπε ο Ιησούς: «Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα» (Ματθ. 17, 12).

Ο Ιωάννης ήλθε λοιπόν και πάλι για να υπενθυμίσει στον άνθρωπο τη θεία του προέλευση, αλλά  και τον προορισμό του, το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση και την ευθύνη να φανερώσει την προδιαγραφή του ως εικόνα και ομοίωση Θεού.

Ήρθε να αποσυμβολίσει διδασκαλίες της προηγούμενης Κοσμικής περιόδου που παρέμειναν καλυμμένες, να διευρύνει τα όρια και τους περιορισμούς που ο άνθρωπος δημιούργησε στη διάρκεια των αιώνων, να αποκαταστήσει την Αλήθεια εκεί όπου η πλάνη την κάλυψε και συσκότισε τους ανθρώπινους νόες.

Με τις θείες αποκαλύψεις του βοηθά τον άνθρωπο να εμβαθύνει στις λειτουργίες του «Είναι» του και του Σύμπαντος και  να κατανοήσει τη συνοχή που υπάρχει ανάμεσά τους. Τον βοηθά να συνειδητοποιήσει ότι φέρει ευθύνη για τις δυσαρμονικές επιλογές του, οι οποίες επιδρούν στον ίδιο, αλλά και σε όλο τον άνθρωπο και τον πλανήτη.

Το Έργο του όμως δεν περιορίζεται μόνο στη διεύρυνση - αναμόρφωση των ιδεών μέσα από τις διδασκαλίες εκ Πνεύματος Θεού, τις οποίες έλαβε, κατέγραψε και παρουσίασε σε  μία σειρά βιβλίων που εξέδωσε.  Ο Δάσκαλος Ιωάννης παρουσίασε με απόλυτη σαφήνεια τα στάδια που ο άνθρωπος πρέπει να περάσει για να φτάσει στην Τελειότητα. Έγινε ο ίδιος το ζωντανό Μήνυμα του Έργου.  Έδειξε τα βήματα της πορείας για την ταύτισή του με τον Λόγο, ένα προς ένα. Και όσο ο Θείος Εαυτός, ο εντός του υπάρχον Λόγος απεκαλύπτετο, τόσο η Χάρη και η Ευλογία διαχεόταν στον άνθρωπο ως προσφορά Φωτός και Αγάπης. Δίδαξε την Αγάπη και την Ενότητα, ενήργησε, ευλόγησε, μετουσίωσε και εργάστηκε εσωτερικά και εξωτερικά, διανοίγοντας εντός του ανθρώπου τον εσωτερικό δρόμο της ένωσής του με τον Λόγο.

​

Με τη Διδασκαλία, το Έργο και τη Θυσία Του ολοκληρώνει την αποκατάσταση του Ανθρώπου, ως εικόνα και ομοίωση Θεού, με την ανύψωση κάθε εκδήλωσής του στην Τελειότητα του Ενός Εαυτού, παρουσιάζοντας το Πρότυπο του Θεούμενου Ανθρώπου. Γιατί ο  Ιωάννης στη Δευτέρα Παρουσία δεν λειτουργεί τη Μετάνοια σαν καυτηριασμό, έτσι όπως τη δίδασκε στην Πρώτη Παρουσία του Λόγου, αλλά την τελεί ολοκληρωμένα, συμπεριλαμβάνοντας και τη Μετουσίωση, δηλαδή αποκαθιστά τις ποιότητες,  τις οποίες ο άνθρωπος έχει σχηματίσει κατά την πτώση του, στην πρωταρχική αρμονική τους κατάσταση και σύνθεση που είχε καθορίσει ο Θεός.

​

Ο Δάσκαλος Ιωάννης σε κάθε στάδιο της πορείας του προσέφερε τον Εαυτό του, και τον Θείο και τον ανθρώπινο, και κάθε προσφορά του ήταν αναγωγή γι' αυτόν, τον Άνθρωπο και τον Πλανήτη.

 

Η Διδασκαλία Του σκοπό έχει να φανερώσει τη λειτουργικότητα των Νόμων που διέπουν το «Είναι» κάθε ανθρώπου και να τον διδάξει να λειτουργεί με τον Νόμο της Ενότητας κι όχι της διττότητας.

​

Ο Δάσκαλος Ιωάννης δημιούργησε από τα πρώτα στάδια της εκδήλωσής του μαθητές και ακολούθους, τους οποίους εκπαίδευσε κατάλληλα, ώστε να εξελιχθούν σε δασκάλους της Αλήθειας, ενωμένοι με τον Έναν και Μοναδικό Διδάσκαλο Λόγο, και να συνεχίσουν το Έργο του.

Δημιούργησε πνευματικά σχολεία,  χώρους  μαθητείας, όπου κάθε ενδιαφερόμενος για πνευματική μαθητεία θα μπορούσε να συμμετάσχει, χωρίς οικονομική επιβάρυνση, για να λάβει τη μαθητεία της Νέας Κοσμικής περιόδου.

Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα της προσευχής σαν τον τρόπο επαφής–επικοινωνίας με τον Θεό για την έλξη θείας παροχής και βοήθειας, αλλά και για την αποκατάσταση, μέσω αυτής, της διαταραχθείσας ισορροπίας από τον άνθρωπο.

 

Παρουσίασε τη Θεία Μητέρα, τη Μητέρα Λόγο, ως τμήμα αδιαίρετο και αδιάσπαστο του Ενός Λόγου. Ο Δάσκαλος Ιωάννης προσέφερε τον Εαυτό του για την ανύψωση της γυναίκας. Ανέλαβε το βάρος της πτώσης και της καθήλωσης της γυναίκας, ώστε γυναίκα και άνδρας να οδηγηθούν σε ισορροπία και ενότητα.

 

Η Παρουσία του Ιωάννη, η Διδασκαλία και το Έργο της Δεύτερης Παρουσίας, απόλυτα συνυφασμένα και ταυτόσημα με τη νέα εξέλιξη του Ανθρώπου, στοχεύουν στην ανύψωση όλης της ανθρωπότητας, χωρίς να αποκλείουν κανέναν άνθρωπο, οποιασδήποτε εξελικτικής βαθμίδας και καμία εκδήλωσή του.

Το Έργο του Δασκάλου Ιωάννη, Έργο προσφοράς και θυσίας για τον άνθρωπο, λειτουργεί και εκδηλώνεται στα άπειρα πεδία της εκδήλωσης του Ανθρώπου μέσα στη Δημιουργία. Είναι το σκαλοπάτι πάνω στο οποίο θα πατήσει κάθε άνθρωπος κατά την πορεία της ανόδου του και το υπόδειγμα όλων εκείνων των εσωτερικών και εξωτερικών καταστάσεων, τις οποίες θα κληθεί αυτός ανερχόμενος να διέλθει.

 

Μακάριος όποιος αναγνωρίσει την παρουσία Του μέσα του και ακολουθήσει τα βήματά Του, ότι αυτός αναγνωρίσει και φανερώσει Θείον Εαυτόν.