Αφιέρωμα στον Δάσκαλο Ιωάννη

Τιμώ Σε, Δάσκαλε,

η επέτειος της αποχώρησής σου από το υλικό σου σκήνωμα μου θυμίζει την ευθύνη μου να Σε τιμώ. Να τιμώ τη Μορφή που με δίδαξε, τη Μορφή που με ευλόγησε, τη Μορφή που έγινε προσφορά για τον άνθρωπο.

Τιμώ τη Μορφή σου όταν μπορώ να Σε βλέπω στη μορφή των αδελφών μου και όταν κάνω αυτό που έκανες Εσύ για μένα, διδάσκοντας, προσφέροντας, ευλογώντας με.

Μα πέρα από τις μορφές, Σε τιμώ όταν οι παλμοί της καρδιάς μου συντονίζονται με τους δικούς σου παλμούς και γίνονται εκδήλωση αγάπης.

Σε τιμώ όταν ο νους μου ανυψώνεται στο επίπεδο των ιδεών που διέχυσες και τις ενστερνίζομαι και τις μεταφέρω σε νόες που έχουν χώρο να τις δεχτούν.

Σε τιμώ όταν διατηρώ τις διδασκαλίες σου αναλλοίωτες και προσπαθώ για τη διάδοσή τους.

Σε τιμώ όταν γίνομαι και εγώ ένα σκαλοπάτι για την άνοδο του αδελφού μου που ακολουθεί, μα πιο πολύ Σε τιμώ με την καθημερινή μου εκδήλωση, όταν μπορώ να διατηρώ την ενότητα με Εσένα και να διαχέω τους παλμούς αυτής της ένωσης γύρω μου.

Σε νιώθω μέσα στα πάντα, στον αέρα που αναπνέω, στο νερό που κυλάει, στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό που με περιβάλλει, στη φύση ολόκληρη και την άπειρη Δημιουργία, και Σε τιμώ όσο συνεισφέρω στην αναγωγή της κάθε δόνησης και της κάθε μορφής ζωής που υπάρχει μέσα σε αυτήν.

Σε τιμώ, Εαυτέ μου Θείε, όλο και περισσότερο, όσο κάνω τα βήματα που με οδηγούν σε Εσένα.

Σε τιμώ και Σε ευχαριστώ, γιατί τιμώντας Σε, χωρίς περιορισμούς, έχω τη δυνατότητα να διδάσκομαι συνεχώς από Εσένα.